پاسخ های فشار خون، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد پس از فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی، تحتانی و کل بدن

هدف این مطالعه بررسی و مقایس? پاسخ های فشار خون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد پس از فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی، تحتانی و کل بدن می باشد. 12 پسر غیرورزشکار سالم (سن 4/1±7/23 سال، قد 0/4±4/176سانتی متر و وزن 5/8±1/68 کیلوگرم) به طور تصادفی در سه جلسه فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی، تحتانی و کل بدن، و همچنین یک جلس? کنترل بدون فعالیت شرکت کردند. آزمودنی ها در جلسات فعالیت مقاومتی 4 حرکت با شدت 65 درصد یک تکرار بیشینه، سه ست، 10 تکرار در هر ست و 2 دقیقه استراحت بین ست ها و حرکات انجام دادند. فشار خون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد پیش از فعالیت و هر 15 دقیقه به مدت 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تجزیه و تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری 05/0?p بود. پس از جلسات فعالیت مقاومتی فشار خون سیستولی به مدت 60 دقیقه به طور معنی داری کاهش یافت، درحالیکه در فشار خون دیاستولی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. ضربان قلب در تمام مدت اندازه گیری پس از فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی و اندام های تحتانی و تا دقیق? 45 پس از فعالیت مقاومتی کل بدن به طور معنی داری افزایش یافت. افزایش معنی دار در هزینه اکسیژن میوکارد تا دقیق? 15 پس از فعالیت مقاومتی اندام های تحتانی و تا دقیق? 30 پس از فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی و کل بدن مشاهده گردید. همچنین بین جلسات فعالیت مقاومتی، تفاوتی در فشار خون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد پیش و پس از فعالیت وجود نداشت. از یافته های این پژوهش چنین نتیجه گیری می شود که فعالیت مقاومتی اندام های فوقانی، تحتانی و کل بدن باعث وقوع هیپوتنشن با مدت و مقدار مشابه پس از فعالیت می شوند، اما به نظر می رسد برای وقوع هیپوتنشن حداقلی از تود? عضلانی درگیر در فعالیت مورد نیاز باشد.